Άρθρο του Γιώργου Αρβανιτίδη στo Myportal.gr
Είναι γεγονός πως η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί κυρίαρχη έννοια για τον 21ο αιώνα. Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, σε αναλύσεις, προσεγγίσεις και πολιτικές προτάσεις γίνεται αναφορά στη βιώσιμη ανάπτυξη και στις λέξεις-κλειδιά που την συνιστούν (περιβάλλον, κοινωνία, οικονομία). Και παρότι για πολύ κόσμο φαίνεται σαν ένας γενικός και αόριστος πολλές φορές όρος, στην πραγματικότητα η βιώσιμη ανάπτυξη έχει συγκεκριμένους στόχους, συγκεκριμένους τρόπους να επιτευχθεί ενώ τα αποτελέσματά της είναι απολύτως μετρήσιμα. Όταν μιλάμε για βιώσιμη ανάπτυξη, μιλάμε εκ των πραγμάτων για πράσινη επανεκκίνηση της οικονομίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αειφορίας, γι’ αυτό και δε νοείται βιώσιμη, χωρίς ταυτόχρονα ισόρροπη ανάπτυξη .
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα παραμένει ακόμα ζητούμενο η ισόρροπη βιώσιμη ανάπτυξη. Ένα μίγμα κυβερνητικών παλινωδιών, άστοχων προβλέψεων και αδυναμίας μακροπρόθεσμου σχεδιασμού μας έχει κρατήσει πίσω με κορυφαίο το ζήτημα της ενεργειακής αυτονομίας το οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ αντιμετώπισε με μια ενεργειακή πολιτική τύπου “ακορντεόν”, χωρίς πυξίδα και προοπτική και χωρίς βεβαίως καμία πιθανότητα να εξασφαλιστεί μόνιμα προσιτή και καθαρή ενέργεια για τους πολίτες. Το αποτέλεσμα το ζούμε σήμερα όλοι καθώς στη χώρα μας δεν έχουμε μόνο τον κίνδυνο της ενεργειακής φτώχειας αλλά και της ενεργειακής πτώχευσης οικογενειών, καταστημάτων και βιομηχανιών.
Ενεργειακή Δημοκρατία για ενεργειακή αυτάρκεια με τη συμμετοχή των πολιτών
Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής έχει βάλει εδώ και τέσσερα χρόνια στο δημόσιο λόγο την έννοια της Ενεργειακής Δημοκρατίας, θέλοντας να αναδείξει τη σημασία της καταπολέμησης της ενεργειακής φτώχειας αλλά και την ανάγκη συμμετοχής των πολιτών στην παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, αντί της σημερινής εύνοιας της Κυβέρνησης της ΝΔ στις μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις. Μόνο τότε έχει νόημα η Πράσινη Μετάβαση, όταν μπορεί να επιτευχθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο και με εγγυήσεις για ενεργειακή ασφάλεια, ώστε η χώρα να μην επηρεάζεται ενεργειακά από διεθνείς αναταράξεις και γεωπολιτικά παιχνίδια (π.χ. τιμές φυσικού αερίου). Γι αυτό και πρέπει να δοθεί έμφαση στο νέο ρόλο του πολίτη ως prosumer, δηλαδή όχι ως απλού καταναλωτή (consumer) αλλά και ως παραγωγού (producer) ενέργειας, με τη συμμετοχή και των ενεργειακών κοινοτήτων. Ο εκδημοκρατισμός της ενέργειας έχει αυτό ακριβώς την περιεχόμενο. Να προχωρήσουμε άμεσα, από τα συγκεντρωτικά μοντέλα παραγωγής ενέργειας, μέσω των ορυκτών καυσίμων, σε αποκεντρωμένα συστήματα ανανεώσιμων πηγών, με όφελος για τον καταναλωτή και τις επιχειρήσεις αλλά με όφελος και για το περιβάλλον. Αυτή η προσέγγιση εξασφαλίζει και την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας, που δεν μετατρέπει τα λιγνιτικά εργοστάσια σε εργοστάσια φυσικού αερίου, δεσμεύοντας τη χώρα σε εισαγόμενες πηγές ενέργειας. Η αυτοπαραγωγή σημαίνει ταυτόχρονα και αποκέντρωση στα συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ενώ την ίδια ώρα μπορεί να οδηγήσει τις ελληνικές επιχειρήσεις σε πιο υγιή και βιώσιμα μοντέλα λειτουργίας.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως η Βιώσιμη Ανάπτυξη είναι μετρήσιμη και έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους καθώς και μεθόδους επίτευξης. Είναι επί της ουσίας η ομπρέλα προστασίας όχι μόνο για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων αλλά και για την επανεκκίνηση της οικονομίας, την απάλειψη των ανισοτήτων, την αναβάθμιση των πόλεων, την αλλαγή εν τέλει του παραγωγικού μοντέλου με την συνεργασία του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα.
